سعدی از شاعران بزرگ ایران و جهان است. او حدود هفتصد سال پیش در شیراز به دنیا آمد. پدر او اهل علم و دانشمند بود. سعدی برای آموختن علم و دانش از شیراز به بغداد، در کشور عراق، رفت؛ زیرا در آن زمان مدرسه‌های آن شهر بسیار مشهور بودند و دانشمندان بزرگی در آن جا به دانش آموزان درس می دادند. سعدی چند سال در آن جا درس خواند؛ سپس برای آن که بیش‌تر یادبگیرد و مردم دنیا را ببیند. به سفر رفت. سفر او سی و پنج سال طول کشید. پس از آن که جاهای مختلفی از دنیا را دید به شیراز برگشت، زیرا شیراز را از همه جای دنیا بیش‌تر  دوست داشت.

     سعدی در همه سال های سفرش شعر می‌سرود؛ به شعری که او می‌سرود، غزل می گویند. او استاد این نوع شعر است.

     وقتی به شیراز بازگشت، دوستانش از او خواهش کردند که از چیزهایی که در بغداد و در سفر آموخته به آن‌ها چیزهای خوبی یادبدهد.سعدی هم دو کتاب به نام‌های بوستان و گلستان برای دوستانش نوشت. بوستان همه‌اش شعر است و گلستان هم شعر است و هم جمله های زیبا.

اکنون پس از این همه سال ما از خواندن شعرها و قصه‌های سعدی لذت می بریم.